تعریف اینترنت

اینترنت، سیستمی جهانی از شبکه هایی از کامپیوترهای به هم پیوسته است که از پروتکل اینترنتی استانداردی (TCP/IP) برای خدمت رسانی به میلیاردها کاربر در سراسر جهان استفاده می کند. اینترنت، شبکه ای است که از میلیون ها شبکه محلی یا سراسری مخفی، عمومی، دانشگاهی، تجاری، و دولتی تشکیل شده است که توسط تکنولوژی های الکترونیکی، بی سیمی، و نوری به یکدیگر،متصل شده اند. اینترنت، محدوده وسیعی از منابع اطلاعاتی و سرویس ها نظیر صفحات به هم گره خورده اینترنتی در شبکه جهانی وب (World Wide Web یا WWW) و یا ایمیل های الکترونیکی را در خود جای داده است.

اکثر رسانه های قدیمی نظیر تلفن، موزیک، فیلم و تلویزیون، با ظهور و پیشرفت اینترنت، دچار دگرگونی شده اند. یکی از این دگرگونی ها، ظهور و تولد سرویس های ارسال صوت از طریق پروتکل های اینترنتی (VoIP) و IPTV است.

روزنامه ها، کتاب ها، و انتشاراتی ها نیز، خود را با تکنولوژی وب سایت تطبیق داده اند. اینترنت، شکلی جدیدی از محاورات میان مردم از طریق ارسال پیام آنلاین، انجمن های اینترنتی، و شبکه های اجتماعی، بوجود آورده است و یا به آن سرعت داده است. خرید آنلاین نیز نام و تکنولوژی جدیدی می باشد که ثمره ای از ظهور و پیشرفت اینترنت در میان مردم را نشان می دهد.

منشاء اینترنت، به تحقیقات سالهای ۱۹۶۰ میلادی بر می گردد. دولت ایالات متحده، در تلاش برای ساخت شبکه ای مستحکم و بی عیب از کامپیوترها برای اهداف تجاری مخفی بود. در سال ۱۹۸۰ میلادی، همزمان با بنیان گذاری هیات علمی جهانی در ایالات متحده، و همچنین با راهیابی موسسات و نهادهای خصوصی در این هیات، باعث شد تا از همه جهان، کامپیوترهایی به این شبکه به هم پیوسته بپیوندند و از تکنولوژی آن استفاده کنند. خصوصی سازی این پروژه در سالهای ۱۹۹۰، باعث شد تا شبکه بین المللی حاصله عمومی شود بطوریکه کلیه جنبه های زندگی مدرن انسانها را تحت تاثیر قرار داد. در سال ۲۰۰۹، طبق تخمینی که زده می شد، یک چهارم مردم سراسر دنیا، از اینترنت استفاده می کردند.

اینترنت، هیچگونه مرکزیتی برای مدیریت ندارد، چه در تکنولوژی بکار رفته در آن و چه در سیاست هایی که برای دسترسی و استفاده از آن در جهان وضع می شود. هر شبکه ای که به اینترنت متصل می شود، می تواند برای خود، قوانین و مقرارات خاصی را داشته باشد. تنها چیزی که توسط نهادها و ارگانها در دنیا نظارت می شود، تعاریفی از دسترسی برای دو اصل اساسی به نام “فضای نام ها” می باشد که شامل: فضای آدرس پروتکل اینترنتی و سیستم نام دامنه است که مسقیما توسط سازمانی به نام اتحادیه اینترنتی برای تخصیص نام ها و شماره ها (ICANN)، نگهداری می شوند. زیربنای فنی و استاندارد سازی هسته اصلی پروتکل ها (IPv4 و IPv6)، یا IETF، سازمانی غیر در آمدزا می باشد که فعالیت آن توسط داوطلبانی از سراسر دنیا صورت می گیرد و هرکسی می تواند با داشتن مهارتهای فنی خاصی، در آن شرکت نماید.

منبع